Ik kan niet meer. Hard gevochten, maar het virus in mijn darmen is te heftig. Om 2:15 laat ik de meneer met de witte jas papa bellen. Papa, mama en Julie komen gelijk.
De slangetjes worden losgemaakt. Papa heeft me vanuit de couveuse aan mama gegeven. En ik mag lekker bij mama liggen. Julie knuffelt me. Wat fijn! Mijn hartje gaat tot 4:35 door…..en dan…. is het goed.
Dank je wel mama voor al je harde werken voor me. Julie ga door met wat je altijd doet, je bent geweldig. Denk aan me, omdat ik van ons vieren ben. En pap….je bent mijn pap.
LIV, voor altijd met z’n vieren……