Dag 8 een bewogen moment

Ha mensen het is dag 8, ik ben een week oud, goed toch! Een bewogen week zegt pap. Vandaag moest ik weer een beetje geholpen worden met ademen. De beademingsmachine helpt me weer. Vanmorgen heb ik de meneer met de witte jas gevraagd om dit even aan mama door te geven. Hij heeft haar toen gebeld. Lief van hem.

Om 9:15 uur waren pap en mam er. Gezellig. Alleen toen was de mevrouw met de witte jas nog even met me bezig. Ze gaf me een middeltje……daar werd…..ik…..gaap……een beetje slaperig van. Papa vertelde me dat ze het beademingsslangetje wilde vervangen. Deze was te dun. Helaas lukte dat niet. Het koste me ook veel inspanning dus ben ik lekker blijven slapen. En gebruik ik de machine zoals deze nu is.

Ook was er een scan van mijn hoofdje. Ik sta op de foto. En kwam de meneer met de grote machine naar mijn hartje kijken. Op zich was het hartje goed. Alleen een adertje dat elke baby heeft tussen de longen en hart is nog niet dicht. En dat moet wel. Het is normaal een tijdelijk adertje. Bij normale baby’s verdwijnt deze vanzelf, tja ik doe dingetjes net even anders. Ik heb daar dus een medicijn voor gekregen. Over drie dagen maar afwachten.

Rond 14:30 hebben pap en mam met de dokter gepraat. Die is best tevreden en ze kijken hoe ze me het beste kunnen helpen met mijn longetjes.

14:47 Hoera 1 week

Waar is het feestje? Hier…..hier….hier…….ik ben nu een week oud, een bewogen week zullen we maar zeggen. Want het gaat niet vanzelf. Ondanks dat ik het naar omstandigheden goed schijn te doen.

Pap en mam zijn met grote zus Julie een ijsje gaan eten. Want zoals zij zeggen: het leven moet je vieren (ons vieren), volgende keer ga ik mee hoor. Ik wil ook een ijsje……….en een feestje. Laten jullie de slingers nog even hangen?